ชวนเพื่อนๆที่รักการผจญภัย สนุกกับ การเดินป่า ไปด้วยกัน

การเดินป่า เป็นกิจกรรมที่ต้องใช้ความอุตสาหะ กำลังใจระหว่างเพื่อนร่วมทีมบวกกับ ความมุ่งมั่น อีกทั้งยังต้องเตรียมพร้อมทางร่างกายและจิตใจให้พร้อมสู่การเปิดรับประสบการณ์ใหม่ๆรอบตัว ประโยชน์ของการเดินป่า คือ เป็นการออกกำลังกายในระยะเวลายาวทำให้ร่างกายแข็งแรงและได้เรียนรู้การใช้ชีวิตที่แตกต่างจากที่เคยทำด้วย ซึ่งการเดินป่าถือเป็นการท่องเที่ยวที่สามารถไปสัมผัสความสวยงามและความสมบูรณ์ของพื้นที่ธรรมชาติในระบบนิเวศ ซึ่งนักเดินป่าที่ดีนั้นควรมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทรัพยากรสภาพแวดล้อม และวัฒนธรรมที่ปรากฏในพื้นที่ธรรมชาตินั้นด้วยจึงจะได้ชื่อว่าเป็นนักเดินป่าที่ยอดเยี่ยมและประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง

สาระน่ารู้เพื่อเติม เรื่องเทคนิคการเดินป่า

เทคนิคสำคัญที่สุดของการเดินป่า คือ การรักษาระดับการหายใจให้สม่ำเสมอก้าวเท้าแบบสมาธิ ให้ประสานกับการหายใจ รักษาความเร็วในการเดินสม่ำเสมอ ไม่ต้องเร่งเดิน ควรหายใจทั้งทางจมูกและปาก การก้าวเดินเมื่อขึ้นเขาหรือลงเขาให้ก้าวสั้นกว่าปกติ อย่าให้ต้องก้าวขึ้นหรือลงสูงเกินไป หาจุดวางเท้าให้ระยะความสูงของก้าวเท้าต่ำๆ เมื่อลงเขาหรือขึ้นเขาให้วางเท้าแบบเฉียงๆถ้าชันมากให้วางเท้าขวาง 90 องศาเลย จะทำให้โอกาสลื่นล้มน้อยลง เมื่อเดินเลาะริมผาหรือริมเขาให้กางมือแตะผนังไว้ ตัวเราก็จะเอนเข้าหาด้านนั้นโดยธรรมชาติ

การเตรียมร่างกายก่อนออกเดินป่า

1. ควรออกกำลังกายประจำ เช่น วิ่ง ออกกำลังฟิตเนส หรือการบริหารร่างกาย การฝึกโยคะ เพื่อให้หัวใจ กล้ามเนื้อ ร่างกายทุกส่วนได้คุ้นเคยก่อนที่จะใช้งานในการเดินป่า 2. ให้ออกกำลังกายท่าง่ายๆเพิ่มเติมที่มีประโยชน์ ช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ น่องและขาโดยตรงอย่างแท้จริง คือ ท่ายืน-นั่งยอง (sit up) โดยเอามือกุมกันวางบนศีรษะ ยืนเท้าห่างกันเท่ากับไหล่ หายใจออก - พร้อมย่อขานั่งยอง หายใจเข้า-พร้อมยืดขายืนขึ้น ทำเซทละ 50 ครั้ง / ไม่เกิน 2 นาที พัก 10 นาทีแล้วทำต่ออีก หนึ่งเซท ทำวันละ 2 - 4 เซท (เช้า / เย็น) ใช้เวลาเพียงวันละ 8 นาที ระหว่างดูโทรทัศน์ ก็ทำท่านี้ไปเรื่อย ๆ ก็จะดีมาก เริ่มฝึกตั้งแต่ ก่อนออกทริปอย่างน้อย 30 - 40 วัน เริ่มจาก 20 -30 - 40 - 50 ครั้ง ควรทำได้ครบ 50ครั้ง / เซทก่อนออกทริปอย่างน้อย 7 วัน จะมีกำลังขาและน่องพอเพียงสำหรับการเดินป่าได้ 3. ขอแนะนำว่า ให้ใช้ไม้เท้าในการเดินป่าทุกครั้ง ไม้เท้าดีมีประโยชน์สูงสุดควรมีความยาวเท่าความสูงของตัวเรา + 20 เซนติเมตร หรืออย่างน้อยก็ยาวเท่าความสูงของตัวเรา เมื่อใช้ไม้เท้าเป็นแล้วเส้นทางเดินที่ยากก็จะง่ายลงมาก หากใช้ไม้เท้าเป็นถือไม้เท้าเป็นแล้ว เส้นทางที่ว่ายากก็จะง่ายลงมีความปลอดภัยมากยิ่งขึ้น เหนื่อยน้อยลง เมื่อยน้อยลง เดินได้เร็วขึ้น ไม่ว่าจะเดินในน้ำ เดินขึ้นเขา เดินลงเขา หรือแม้แต่พื้นราบก็ตาม 4.เติมน้ำเต็มกระติกก่อนออกเดินทาง ถ้าจะเติมจากลำธารต้องแน่ใจก่อนว่าต้นน้ำไม่มีแหล่งมลพิษ 5. ควรนำหมากฝรั่งติดตัวไปด้วย ช่วยให้คุณไม่ต้องทนปากเหม็นและช่วยประหยัดน้ำเอาไว้ดื่มกินอีกด้วย 6. ถ้าโดนเห็บกัด อย่าพยายามดึงมันออกทันที เพราะเขี้ยวมันจะหลุดฝังคาผิวหนัง ให้เอายาหม่องทาทับที่ตัวเห็บ เมื่อร้อนก็จะคลายเขี้ยวออกมาเอง 7. ช่วงเวลากลางคืนควรเก็บรองเท้าและเป้ไว้ในเต็นท์ เพราะอาจมีสัตว์ที่มีพิษแอบเข้าไปอาศัยอยู่ 8. ถ้าเห็นทากกำลังดูดเลือด การแกะทำได้ยาก ควรแต้มด้วยยาหม่อง ยาดม หรือน้ำมันหอมระเหยจะทำให้ทากทิ้งตัวหลุดออกจากผิวหนังทันที รอยแผลที่ผิวหนังควรปล่อยให้เลือดไหลและแห้งไปเองหรือจะทาแผลด้วยครีมแก้แพ้เพื่อช่วยบรรเทาอาการคันก็ได้ ไม่ควรเช็ดแผลบ่อยเพราะยิ่งเช็ดเลือดจะยิ่งออก 9. สำหรับการเลือกเส้นทางการเดินในหุบเขา จะรกเรื้อไปด้วยต้นไม้ รวมถึงมีเถาวัลย์และไม้มีพิษอาจไม่เหมาะกับนักเดินป่ามือใหม่ ส่วนเส้นทางเดินบนสันเขา เป็นจุดที่สัตว์ป่ามักจะใช้เป็นเส้นทางเดินประจำหรือที่เรียกว่า ด่านสัตว์ ทำให้ง่ายแก่การเดินทาง

ข้อควรปฏิบัติในการเดินป่า

1. ระหว่างที่เดินไม่ควรส่งเสียงดังรบกวนสัตว์ป่า 2. หากกระหายน้ำควรจิบทีละน้อยเพื่อไม่ให้เกิดอาการจุกเสียดระหว่างการเดินทาง 3. พยายามเดินตามทางเดินเท้า ควรเดินอย่างออมกำลัง ฝึกสายตาให้คุ้นเคยกับสภาพป่า 4. เดินแถวเรียงเดี่ยว ระยะห่างพอสมควร แต่ต้องอยู่ในสายตาตลอด 5. เดินด้วยความเร็วสม่ำเสมอ และควรพักประมาณ 5-10 นาที ทุกๆ 1 ชม. 6. ไม่ควรเดินคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืน เพราะอาจหลงป่าได้ 7. อย่าจับหรือทำร้ายสัตว์ป่า 8. ไม่ควรเก็บหรือทำลายธรรมชาติของป่า 9. ไม่ควรทิ้งเศษขยะ ควรนำติดตัวมาทิ้งในเมือง 10. ห้ามนำสัตว์เลี้ยงเข้าไปในป่า เพราะอาจนำโรคติดต่อไปแพร่สู่สัตว์ป่าได้ 11. ปฏิบัติตามกฎของอุทยานฯและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอย่างเคร่งครัด

ใส่ใจในทุกช่วงการเดินป่า ด้วยการรู้จักสังเกตและระวังตนเอง

ใส่ใจในทุกช่วงการเดินป่า ด้วยการรู้จักสังเกตและระวังตนเอง เวลาเดินป่าอย่าประมาท การเดินดูแต่เส้นทางอย่างเดียวโดยไม่ดูป่ารอบข้างเลยนั้นไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องนักเพราะเส้นทางในป่านั้นมีอันตรายมาก บางทีเราอาจเจอกับสัตว์ป่าหรือสิ่งต่างๆที่ไม่อาจคาดการณ์ได้เพราะฉะนั้นจึงเราควรสังเกตดูซ้ายดูขวาให้ชำนาญจนเป็นไปเองโดยอัตโนมัติสำหรับสิ่งที่ต้องระวังและสังเกตเวลาเดินป่าคือ • ที่พื้นอาจมีงู หรือต่อหลุม สังเกตว่าดินจะโล่งเป็นขุยะนูนขึ้นเล็กน้อยคล้ายจอมปลวก ไม่มีต้นไม้ขึ้นมีรูเล็กๆที่ตัวต่อบินเข้าออก มีตัวต่อบินอยู่ 2-3 ตัว ตัวต่อจะตัวใหญ่และมีปล้องสีส้ม 1 ปล้องคาดที่หางแสดงว่าข้างใต้นั้นเป็นรังต่อหลุม ถ้าเหยียบลงไปจะโดนรุมต่อยได้ • โคลนดูดหรือทรายดูด พบมากตามชายหาดริมน้ำแม้แต่เดินลุยน้ำหรือบนบกก็เจอได้ ลองใช้ไม้จิ้มดู ถ้าอยู่บนบกสังเกตว่าพื้นจะอ่อนนุ่มแต่มองด้วยตาเปล่าอาจไม่เห็น แต่ถ้าเหยียบลงไปสัก 1-2 วินาทีก็จะจมลงไปแล้วยกขาไม่ขึ้น หลุมส่วนใหญ่จะตื้นแค่ครึ่งตัวคนแต่เคยมีคนถูกดึงจมลงไปทั้งตัวควรหลีกเลี่ยงการเดินบนโคลนและบนทราย ถ้าจำเป็นต้องเดินก็ต้องระวังเวลาเดินควรจับต้นไม้ไว้ก่อนจึงค่อยก้าวต่อไปถ้าไม่มีต้นไม้ ค่อยๆก้าวให้มั่นคงทีละก้าว โดยใช้ขาหน้าแหย่ดูก่อน ถ้าโดนดูดจะยกขาไม่ขึ้น อย่าดิ้น เพราะจะโดนดูดลึกลงไปให้พยายามนอนราบไปหาฝั่งที่พื้นแข็ง เพื่อยกเท้าขึ้นมาแล้วคลานออกมา • ถัดขึ้นมาจากพื้นอาจมีแร้วดักสัตว์หรือปืนผูก พวกนี้จะมีสัญลักษณ์ให้เราสังเกตได้ อาจเป็นกระสอบผูกไว้ในระดับสายตาหรือเป็นกิ่งไม้ขวางไว้ ซึ่งคนด้วยกันดูรู้ว่าเกิดจากคนทำ แต่สัตว์อาจไม่รู้ถ้ามองขึ้นไปบนต้นไม้แถวนั้นอาจจะเห็นห้างที่คนสร้างไว้ พอเราเห็นสิ่งที่คนสร้างเหล่านี้แล้วควรจะสอดส่ายสายตาดูให้ดี • กิ่งไม้เหนือหัวขึ้นไปอาจมีงู ซึ่งสามารถเลื้อยไปตามเถาวัลย์ได้เร็วจนตาเรามองไม่ทันและยังมีรังต่อ ถ้าไปกระเทือนโดนรังมันอาจจะโดนไล่ต่อยถ้าหนีไม่ทันอาจโดนต่อยได้ • ถ้าเดินในทุ่งหญ้าพยายามเกาะกลุ่มกันไว้เพราะอาจมีเสือหรือหมาในอยู่บนที่สูงคอยเล็งหาเหยื่อ

สาระน่ารู้เพิ่มเติม

• เทคนิคสำคัญที่สุดของการเดินป่า คือการ รักษาระดับการหายใจให้สม่ำเสมอ ก้าวเท้าแบบสมาธิ ให้ประสานกับการหายใจ รักษาความเร็วในการเดินสม่ำเสมอ ไม่ต้องเร่งเดิน ควรหายใจทั้งทางจมูกและปาก การก้าวเดินเมื่อขึ้นเขา หรือลงเขาให้ก้าวสั้นกว่าปกติ อย่าให้ต้องก้าวขึ้นหรือลงสูงเกินไป หาจุดวางเท้าให้ระยะความสูงของก้าวเท้าต่ำๆ เมื่อลงเขาหรือขึ้นเขาให้วางเท้าแบบเฉียงๆถ้าชันมากให้วางเท้าขวาง 90 องศาเลยจะทำให้โอกาสลื่นล้มน้อยลงเมื่อเดินเลาะริมผาหรือริมเขาให้กางมือแตะผนังไว้ ตัวเราก็จะเอนเข้าหาด้านนั้นโดยธรรมชาติ • ระหว่างออกทริป ไม่ว่าจะเดินในน้ำเดินขึ้นเขาหรือเดินลงเขาถ้าจะให้ไม่เหนื่อยมาก ลดโอกาสการเป็นตะคริวไม่กลัวทางสูงชัน ไม่กลัวทางลื่น ไม่กลัวทางเละ ไม่ปวดน่องปวดหน้าขามากไม่เจ็บปลายนิ้วเท้าเวลาลงเขาและรองเท้าก็ไม่จำเป็นต้องหารองเท้าที่มีดอกลึกขอแนะนำว่า ให้ใช้ไม้เท้าในการเดินป่าทุกครั้ง ไม้เท้าดีมีประโยชน์สูงสุด ควรมีความยาวเท่าความสูงของตัวเรา + 20 เซนติเมตร หรืออย่างน้อยก็ยาวเท่าความสูงของตัวเราเมื่อใช้ไม้เท้าเป็นแล้วเส้นทางเดินที่ยากก็จะง่ายลงมากหากใช้ไม้เท้าเป็น ถือไม้เท้าเป็นแล้ว เส้นทางที่ว่ายากก็จะง่ายลง มีความปลอดภัยมากยิ่งขึ้น เหนื่อยน้อยลง เมื่อยน้อยลงเดินได้เร็วขึ้น ไม่ว่าจะเดินในน้ำเดินขึ้นเขาเดินลงเขา หรือแม้แต่พื้นราบ

การเดินป่าในผู้สูงอายุ

สำหรับท่านที่มีอายุมากอยู่ในช่วง 40 - 50 - 60 ปี หากท่านมั่นใจตัวเองว่าแข็งแรงและได้เตรียมมาพอเพียงที่จะสามารถเดินป่าได้แต่ในครั้งแรกนั้นอาจจะลองเลือกทริปในระดับง่ายถึงปานกลางหากเกิดความชำนาญในการเดินป่าบ้างแล้วแล้วค่อยเลือกทริปที่ท่านอยากไปในอีกระดับหนึ่ง ซึ่งประโยชน์ทางตรงอีกอย่างคือการเดินป่าถือ เป็นการออกกำลังกายที่มีระยะเวลายาวที่จะทำให้ร่างกายแข็งแรงอีกด้วย

แนะนำเทคนิคการเดินป่าเพิ่มเติม

การเดินป่าเป็นกิจกรรมที่ต้องใช้ความอุตสาหะกำลังใจความมุ่งมั่นท่านจะต้องเตรียมพร้อมทางจิตใจและร่างกายที่ต้องพร้อมอยู่เสมอ มีอดทนต่อความยากลำบากและความเหน็ดเหนื่อย ดังนั้นควรออกกำลังกายประจำ เช่น วิ่ง ออกกำลังฟิตเนส หรือการบริหารร่างกาย การฝึกโยคะ เพื่อให้หัวใจ กล้ามเนื้อ ร่างกายทุกส่วนได้คุ้นเคยก่อนที่จะใช้งานในการเดินป่า อีกทั้งต้องเป็นผู้ที่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ในระดับหนึ่งและควรช่วยเหลือบุคคลอื่นได้เป็นผู้มีจิตใจเสียสละ ยินดีร่วมทุกข์ร่วมสุขกับหมู่คณะมีความรักในธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม มีจิตใจพร้อมเปิดรับประสบการณ์ใหม่เสมอ